Sławomir Koper Miłość w Powstaniu Warszawskim

...czyli są książki, o których trudno pisać.
Szczególnie kiedy własne ego cierpi i wie się, że w porównaniu z tym o czym się przeczytało to to ego nie powinno cierpieć bo to nie jest żaden powód do bolącego ego.

Czytał ktoś z Was "Dziewczyny wojenne"?
Podobało się? To musicie przeczytać i to.

eM pochodzi z około warszawskich okolic, a że lubi na dokładkę historię, to zawsze ją ciągnęło do zdobywania informacji kto? co? gdzie? jak?
Dlatego też, eM bardzo lubi czytać książki oparte na faktach. Na historii.



Szczególnie lubi czytać o II Wojnie Światowej. O Powstaniu Warszawskim.
A książki, takie jak ta, czy już wcześniej wspomniane Dziewczyny wojenne, eM czytała z zapartym tchem.
Dlaczego?
Bo BOHATERKAMI tych książek są dziewczyny, które w tym ciężkim czasie były w wieku eM.
I mózg eM nie może sobie wyobrazić, co by eM zrobiła gdyby była na ich miejscu.
Niektórzy powiedzą, że to inne czasy były, inna mentalność. Jednak coś nas musi łączyć.
eM się strasznie wczuwa w ich losy i nie ma to tamto!
Miały swoje plany, marzenia, które odstawiły na bok i poszły walczyć.
Co wtedy czuły, co myślały?
eM nie umie wyrazić słowami co takie książki robią z jej mózgiem i sercem.
Przede wszystkim pokazują, że kobiety zazwyczaj są drugoplanowym, ale zawsze bardzo potrzebnym elementem układanki.

I że niektóre rzeczy się nie zamieniają.
Tak jak miłość.
Miłość nie jest głównym tematem w książce pana Kopra, czego można byłoby się spodziewać po tytule.
Tutaj ważne są relacje, życie codzienne i zrozumienie tego, w jakich czasach i w jaki sposób żyli ludzie w czasie Powstania.
Możecie w niej przeczytać o postaciach, które na pewno znacie, ale także o mniej znanych bohaterach.
Ta książka zrobiła z emocjami eM coś, czego dawno już książka nie zrobiła.
Zniszczyła je.

Krótko, ale na temat. 
Po prostu, przeczytajcie!
Czasami nie można pisać za dużo.