Sabaa Tahir Ember in the Ashes. Imperium Ognia (An Ember in the Ashes #1)

A dzisiaj wracamy do czasów, kiedy eM pisała o książce, którą czytała już jakiś czas temu, ale nie udało jej się wcześniej o niej napisać, bo jak zwykle nie sprzyjał jej ani czas ani wena.

Cieszycie się?

Bo mózg eM trochę paruje od wysiłku związanego z przypomnieniem sobie szczegółów. 

Część z Was może się spytać, dlaczego w takim razie eM trudzi się, żeby napisać coś o Imperium Ognia (pomińmy milczeniem polski tytuł, dobrze? eM zamierza nazywać tę książkę Imperium ognia, bo na pisanie całego tytułu nie ma siły)? 

To prawda, znajdziemy w niej typowe dla większości młodzieżówek schematy. 

Mamy młodą dziewczynę, która  chce uratować brata, który został pojmany przez Tych Złych. W związku z tym, dziewczyna dołącza do Tych Dobrych, którzy mają jej w tym pomóc, w zamiana za zbieranie informacji od środka o Tych Złych. 

Mamy młodego chłopaka, któremu niezbyt odpowiada bycie po stronie Tych Złych i chociaż chciałby coś z tym zrobić, to mu to trochę nie wychodzi. 

Oczywiście, że jest trójkąt! A nawet dwa! 

Dodatkowe punkty w zbieraniu typowych elementów młodzieżówek należy przyznać za bohatera, który przez długi czas nie zorientował się, że jego najbliższa przyjaciółka nie chciałaby być jedynie jego przyjaciółką. 

Faceci. 

Chociaż plus za to, że tym razem to płeć męska nie ogarnia sytuacji (Katniss i Clary, eM patrzy na Was!). 

To dlaczego jednak jest na tak?

Bo Sabaa Tahir stworzyła naprawdę ciekawy świat. I większość bohaterów. 

Mamy tutaj skrzyżowanie swego rodzaju Starożytnego Rzymu ze światem fantastycznym z dodatkowym czymś, czego eM nie jest w stanie dookreślić. 

I chociaż główni bohaterowie mieli swoje lepsze i gorsze momenty (główna bohaterka momentami zasługiwała na cios kapciem, ale to YA, eM nie wie czego się spodziewała), a to z ich perspektywy obserwowaliśmy co się dzieje (więcej niż jeden narrator zawsze na plus!), to reszta bohaterów daje radę. Tak samo jak opis dwóch wrogich nacji i ich kultury. Chociaż o tym eM z chęcią coś więcej przeczyta. 

Jak przystało na historię o podboju jednego narodu przez drugi, jest brutalnie. Może krew nie leje się strumieniami, ale bohaterowie, jak na bohaterów książki młodzieżowej nie mają lekko. (No w końcu Autorzy zaczynają sobie zadawać trud wprowadzenia chociaż pozorów zachowania, które znamy chociażby z lekcji historii, czy nawet obecnie, z telewizji. Brzmi strasznie, kiedy po raz kolejny czyta się o walczących o uratowanie świata nastolatkach bez zadrapania, to eM zaczynają boleć oczy od ich wywracania)

Dodatkowe punkty od eM na tak, Imperium ognia dostaje za turniej (który był dobrze pomyślany, zadania podczas niego były interesujące, a jego wynik nie jest tak oczywisty jakby się to mogło wydawać. Gdyby Maas coś takiego stworzyła w Szklanym Tronie eM nie musiałaby tak marudzić!), oraz za przepowiednię. 

Kto nie lubi starej, dobrej przepowiedni, której spełnienia wszyscy chcą uniknąć? 

I eM jest bardzo ciekawa, kto pozwolił na to, żeby rozeszła się informacja, że Imperium ognia będzie jednotomową książką. Z takim zakończeniem pogodziliby się chyba tylko masochiści. 

Całe szczęście, druga część, A Torch Against the Night wychodzi w oryginale 30 sierpnia. eM nie może się doczekać polskiej wersji! (Chociaż jak się naprawdę nie będzie mogła doczekać, to przeczyta to to w oryginale). 

Książka czyta się szybko, a opisana historia gwarantuje kilka dni naprawdę dobrej zabawy. 

No chyba, że nie będziecie mogli przetrawić typowych schematów z młodzieżówek, wtedy przygotujcie oczy na wywracanie nimi. 

Macie jakieś dobre książki zawierające przepowiednię i/lub turniej?